Lenin Włodzimierz Ilicz
(prawdziwe nazwisko Władimir I. Ulianow) - Urodził się w kwietniu 1870 roku w rodzinie urzędniczej. Polityk radziecki, rewolucjonista; przywódca rosyjskiego ruchu komunistycznego i rewolucji bolszewickiej. Już w czasie studiów poznał dzieła Marksa; i Engelsa. Teoretyk marksizmu, twórca państwa radzieckiego. W latach 1893 - 1895 działacz konspiracyjnych marksistowskich kół rewolucyjnych w Petersburgu. W 1895/97 roku skazany na trzy lata zesłania na Syberię. Po powrocie z zesłania wyemigrował, przebywał głównie w Szwajcarii, Niemczech i Anglii, w latach 1912-1914 przebywał w Polsce; w Krakowie i Poroninie. W 1900 roku założył gazetę "Iskra". W 1902 dokonał rozłamu w Socjaldemokratycznej Partii Robotników Rosji (SDPRR), tworząc partię bolszewików. W latach 1905-1907 kierował rewolucją bolszewików w Rosji. W 1912 z jego inicjatywy uformowała się ostatecznie partia bolszewicka. Powrócił do kraju w kwietniu 1917 roku, po obaleniu cara; po nie udanym puczu lipcowym musiał się przez pewien czas ukrywać. W październiku tego roku doprowadził do podjęcia przez KC SDPRR (bolszewików) decyzji o przejęciu władzy w drodze zbrojnego powstania (Rewolucja Październikowa); lecz sam nie brał bezpośredniego udziału w przygotowaniach do rewolucji . 6 listopada 1917 roku przybył do Smolnego w Piotrogrodzie gdzie przejął kierownictwo powstania. Od 8 listopada 1917 (II Zjazd Rad) przewodniczący Rady Komisarzy Ludowych (rządu). Za najważniejsze zadanie uznał utrzymanie władzy bez względu na koszty społeczne i polityczne. W efekcie doprowadził do kompromitującego Rosję pokoju z Niemcami, podpisanego 3 marca 1918 roku w Brześciu. Był zwolennikiem stosowania bezwzględnego terroru wobec opozycji politycznej oraz reszty ludzi uważanych za przeciwników klasowych. Jego polityka, wsparta talentem organizacyjnym komisarz do spraw wojskowych Lwa Trockiego, przyniosła bolszewikom zwycięstwo w wojnie domowej.
Jednakże tragiczne następstwa komunizmu wojennego doprowadziły w 1921 roku do poważnego kryzysu, którego przejawami było powstanie marynarzy Floty Bałtyckiej i powstanie Antonowa w guberni tombowskiej, bunt kronsztadzki. W 1921 Lenin zmuszony tymi wydarzeniami wprowadził NEP - "Nowa Polityka Gospodarcza", będącą próbą powrotu do gospodarki rynkowej, jednakże przy zachowaniu dominująej pozycji państwa. ZAMACH NA LENINA: 30 sierpnia 1918 roku Lenin wybrał się do gmachu Giełdy Zbożowej, a następnie pojechał do fabryki Michelsona, gdzie miał przemówić do robotników, właśnie tam na dziedzicu fabrycznym dokonano zamachu. Zamachu dokonała kobieta Fanni Jechimowna Kapłan była członkini ruchu anarchistycznego. Lenin rozmawiał z nią wcześniej przed budynkiem Giełdy Zbożowej i zdziwił się widząc ją na dziedzińcu wysiadł z samochodu pytając co ona tu robi w tym momencie kobieta wyciągnęła z torbki pistolet i oddała trzy strzały. Dwie kule trafiły Lenina trzecia zabiła skarżącą się mu kobietę. Zamachowczynię natychmiast schwytano. Lenin postanowił oszczędzić jej życie. W 1919 roku stworzył Międzynarodówkę komunistyczną (III Międzynarodówka - "Komintern"); 1922 inicjator tworzenia ZSRR. Od końca 1921 roku nękany wylewami krwi do mózgu został sparaliżowany i utracił wpływ na sprawy państwowe; wkrótce ubezwłasnowolniony przez Józefa Stalina, który po jego śmierci przejął władzę w państwie. Po śmierci w styczniu 1924 roku, zwłoki wbrew jego woli zabalsamowano i wystawiono na publiczny widok w mauzoleum na Placu Czerwonym w Moskwie. Niektóre dzieła : "Co robić ?", "Krok na przód, dwa kroki wstecz", "Dwie taktyki socjaldemokracji w rewolucji demokratycznej", "Państwo a rewolucja", "Rozwój kapitalizmu w Rosji".
Materiały : B. Wołoszaski "Ten okrutny wiek", J. Prokopczuk "Historia powszechna", Encyklopedia popularna PWN