Kiedy Lenin był małym chłopcem, to
prawie niczego się nie bał.
¦miało wchodził do ciemnego pokoju. Nie
lękał się, kiedy opowiadano straszne bajki. I w ogółe bardzo rzadko płakał.
A miał młodszego brata, Mitie. ładnego i
dobrego chłopca. Lecz Mitia odznaczał się niezwykle czułym sercem.
Wystarczyło,
by kto¶ zanucił smutn± piosenkę, a Miti zaraz łzy płynęły z oczu. Szczególnie
za¶ gorzko płakał, kiedy dzieci ¶piewały piosenkę "O koziołeczku".
Mnóstwo dzieci zna tę piosenkę o
babuleńce, która miała szarego koziołeczka.
W piosence mowa jest o
tym, że babuleńka kochała bardzo szarego koziołeczka. Nie pozwalała mu chodzić
do lasu, ale koziołeczek nie usłuchał babuleńki i wybrał się do lasu na spacer.
W lesie napadły na niego szare wilki, rozszarpały go i zjadły. A babuleńce
zostawiły różki i nóżki koziołka.
Jest to naprawdę bardzo smutna piosenka.
Ale rzecz jasna, nie ma powodu do płaczu. Przecież to jest tylko piosenka.
Wszystko w niej jest zmy¶lone, wcale tak nie było. Prawda, że koziołeczka żal.
Ale sam był sobie winien: dlaczego poszedł do lasu bez pozwolenia.
Miti zawsze drżał głos i wargi, kiedy
razem z dziećmi ¶piewał piosenkę o
szarym koziołeczku. A gdy dochodził do smutnych słów: "Napadły na
koziołeczka szare wilki" - za każdym razem zaczynał płakać.
Pewnego dnia dzieci zebrały się przy
fortepianie i zanuciły piosenkę o babuleńce i jej koziołeczku.
Od¶piewano
spokojnie dwie zwrotki. Ale gdy przyszła kolej na smutne słowa o tym, że
koziołeczek poszedł do lasu, Mitia rozbeczał się.
Wówczas mały Wołodia zrobił straszn±
minę, zwrócił się do Miti i umy¶lnie, jak tylko mógł najgło¶niej i
naj-groĽniej, za¶piewał:
"Na-pad-ły
na-a ko-zio-łecz-ka sza-a-re wil-ki..."
Oczywi¶cie, Mitia dopiero teraz
rozszlochał się na dobre.
Starsza siostra
zaczęła strofować Wołodię za to, że drażni się z Miti±.
A na to mały
Wołodia odpowiedział:
- To dlaczego
Mitia się boi? Ja nie chcę, żeby Mitia beczał ze strachu. Dzieci powinny być
odważne. Wówczas Mitia rzekł:
- No, to już nie
będę.
Dzieci od nowa za¶piewały tę sam±
piosenkę. A Mitia razem z wszystkimi odważnie od¶piewał j± aż do końca. Tylko
jedna łza spłynęła mu przez policzek, kiedy zabrzmiały ostatnie słowa
piosenki: "Zostawili babuleńce różki i nóżki".
Mały Wołodia ucałował
młodszego braciszka i powiedział:
- No, teraz zuch
z ciebie.
<< POPRZEDNIE | SPIS | NASTĘPNE >>